Słowo Bangkok po tajsku oznacza Miasto Dzikich Śliwek, nie jest to jednak jedyna obowiązująca nazwa stolicy Tajlandii. Często mówi się na nią Krung Thep, czyli Miasto Aniołów – skrót od pełnej, oficjalnej nazwy: Krungthepmahanakhon Amonrattanakosin Mahintharayuttaya Mahadilokphop Nopphosin Ratchathaniburirom Udomrathaniwetmahasa Amonphiman Awatansathit Sakkathatiya Witsanukamprasit – Miasto Aniołów, Wielkie Miasto Nieśmiertelnych, Wspaniałe Miasto Dziewięciu Klejnotów, Siedziba Króla, Miasto Królewskich Pałaców, Dom Wcieleń Boskich, Wzniesiony przez Wiśwakarmana na Polecenie Indry.
Stolica Tajlandii położona jest nad rzeką Chao Phraya (Menam), 20 kilometrów od Zatoki Tajlandzkiej. Jest rozległą, tętniącą życiem i pełną zgiełku metropolią zamieszkaną przez 7 milionów ludzi. To stosunkowo młode miasto, bowiem zostało założone w 1782 roku przez Ramę I.
Trwająca przez lata architektoniczna anarchia, sprawiła że Bangkok jest doskonałym przykładem niebezpieczeństw, do których prowadzi niekontrolowany rozwój zabudowy. Jest to także jedno z najbardziej ekscytujących miast świata, z bujnym życiem nocnym, bazarami, sklepami i restauracjami, wspaniałymi watami, muzeami, pałacami i parkami.
Piękno nocnego Bangkoku podziwialiśmy z tarasu widokowego 90-metrowej wieży Baiyoke, zbudowanej w 1997 roku, która przez kilka lat była najwyższą budowlą miasta. Szybka zewnętrzna winda ze szklaną ścianą wzniosła nas na wysokie piętra restauracji w podniebnym hotelu. Później po spróbowaniu zupy z jaskółczych gniazd i kilku innych frykasów weszliśmy na obrotową, otwartą platformę widokową, na której kręcąc się wokół wieży obejrzeliśmy panoramę nocnego Bangkoku.
Już za dwa tygodnie wkroczymy w te piękne uliczki i rozpoczniemy zwiedzanie z poziomu ziemi i wody, przedstawimy te obrazki w kolejnych częściach naszej opowieści o tym niezwykle ciekawym tajlandzkim mieście.
Tekst: Katarzyna Stor
Zdjęcia: Marek Stor
