Monika Banaszek

Zegrze to moje miejsce na ziemi. Tu się urodziłam, wychowałam, tutaj mieszkam. Pomimo, że regularnie „uciekam” do Warszawy – najpierw nauka w liceum, później studia, teraz praca – zawsze tutaj wracam, co więcej, po kilku podjętych przeze mnie próbach zamieszkania w stolicy, już wiem, że Zegrze jest mi potrzebne do życia niczym tlen. Nie wyobrażam sobie sytuacji, w której wyglądam przez okno, a tam nie ma jeziora, nie słychać, wdzierającego się w każdą szparę, rechotu żab latem, czy też nie ma łabędzi, które z niepowtarzalną, jedyną w swoim rodzaju, gracją, potrafią biegać po niezmąconej podmuchami wiatru, tafli jeziora. Zegrze to, poza przyrodą i naturą, także ludzie. Społeczność raczej mała, skupisko osób, które się znają „od zawsze”, wiedzą o swoich radościach i smutkach. Kiedy byłam dzieckiem, problem bezdomnych psów nie istniał, przynajmniej tak to widzę dzisiaj. Oczywiście, od czasu do czasu, pojawiały się na osiedlu psy niczyje, które natychmiast znajdowały nowych „opiekunów”. Wspólnie z koleżankami dokarmiałyśmy je, aranżowałyśmy „lokum”, nadawałyśmy imiona. Dzisiaj już wiem, że nasze działania nie rozwiązywały właściwego problemu, jednak były realne, na miarę naszych możliwości i pojemności dziecięcych serc.Moja przygoda z wolontariatem zaczęła się od niewinnego spaceru pewnego listopadowego wieczoru 2012. Zaczęło się banalnie, spotkaniem z Dieslem, psem, któremu zgubił się dom….Ta historia, po wielu dramatycznych zwrotach akcji, znalazła swój szczęśliwy finał. Niestety, dla mnie wiązała się też z poznaniem ludzi, dla których bezdomne zwierzę to chodząca na czterech łapach gotówka, interes, coś na czym się zarabia…. a pieniądze, wbrew pozorom, płyną z kieszeni podatnika. Co gorsze, płyną szerokim i niekontrolowanym strumieniem.O czym będzie ten blog? Będzie o „(nie)ludzkich sprawach”, nieludzkich bo psich, nieludzkich bo odczłowieczonych, pozbawionych empatii, współczucia i często zdrowego rozsądku wobec naszych braci mniejszych. Będzie o historiach szczęśliwych, ale także i tych, które jeszcze czekają na swój happy end. Będzie też o ludziach, od których (nie)ludzkich postaw zależy los bezdomnych zwierząt.Jedna z wolontariuszek ze stowarzyszenia wolontariuszy „Kundellos” powiedziała mi niedawno: „niech Twoje pisanie, będzie źródłem szlachetnego fermentu” - NIECH TAK SIĘ STANIE.Gwoli wyjaśnienia....Nasz blog zawiera informacje prawdziwe i aktualne. Będą one prezentowane w systemie zobiektywizowanym , uwzględniającym zarówno aspekty pozytywne, jak i negatywne przy doborze każdego tematu.Artykuły o wydźwięku negatywnym, poświęcone problematyce naszej społeczności będą oznaczane sugestywnym znakiem (-), podczas gdy rozważania eksponujące pozytywne sfery aktywności społecznej sygnowane będą jako (+) .