Na Wojtusia z popielnika iskiereczka mruga, chodź opowiem ci bajeczkę. Bajka będzie długa… – tak zaczyna się popularna bajeczka autorstwa Janiny Porazińskiej, którą nasze babcie zwykły często śpiewać nam do snu. Podobne opowieści miały nie tylko bawić ale i uczyć. Tym razem ja opowiem Wam bajkę o etyce.
Kiedy dziennikarz wie, jak wygląda artykuł zanim on powstanie, nie jest dobrze… świadczy to tylko o tym, że pisze teksty na zlecenie i na potrzeby określonej grupy osób, dla określonej grupy politycznej, albo w celach reklamowych… Kiedy dziennikarz podpisuje się fikcyjnym nazwiskiem, świadczy to tylko o wstydzie lub obawach przed ujawnieniem swojej prawdziwej fizjonomii… równie dobrze może podpisywać się jako Święty Mikołaj, Królewna Śnieżka czy Żwirek i Muchomorek, a jego tekst można włożyć między bajki lub akta sądowe…
Nasza urocza lokalna gazeta, próbuje upiec trzy pieczenie na jednym ogniu. W artykule o rzekomych świństwach przekonuje czytelnika, że pracownik urzędu gminy zamówił artykuł na temat śmierci członka rodziny byłego wójta. Twierdzi, że redaktor naczelna i właścicielka prywatnej gazety, miała powiedzieć, że artykuł ukazał się na zlecenie urzędu. Sprytnie użyte słowa: miała powiedzieć, świadczą o tym, że dziennikarz nie wie, czy powiedziała, czy zamierzała, czy też ktoś powiedział, że powiedziała…
Podobnie, publikując oświadczenie byłego wójta oskarżające wójta obecnego o tragedię, odsłaniając spory rodzinne, jednocześnie zarzuca konkurencji brak etyki i moralności… Zadziwiająca jest ta przemyślna pułapka na obu wójtów i artykuł oparty na kłamstwach, który w rzeczywistości ma służyć jedynie rozgrywkom politycznym.
Cudowna konstrukcja artykułu ma na celu obrzucenie błotem wszystkie wymienione w nim osoby, właścicielkę konkurencyjnej gazety, pracowników wieliszewskiego urzędu i wójtów, którzy z pewnością zamierzają kandydować w przyszłych wyborach. Mieszkańcy mają dość rodzinnych powiązań w urzędach i placówkach gminnych w powiecie. Opisywanie tych osób w kontekście sporów rodzinnych, a nie osiągnięć, wyników ich pracy czy merytorycznej krytyki jest niszczeniem ich kariery politycznej. Młody wójt nie podejmie rękawicy, gdyż każde kolejne słowo, odsłaniać będzie rodzinne spory, których wyciąganie na światło dzienne, z oczywistych powodów nie jest mu na rękę. Starszy wójt przeżywa tragedię i wykorzystywanie jego złości i żalu za publikację w „powiatowej” jest wyjątkowo perfidne. Ale gazeta ma newsa na jedynce podpartego z pewnością wielogodzinnymi analizami, nieprzespanymi nocami i stertą dokumentów…
Przyzwyczaiłam się do kłamstw polityków, manipulacji, obietnic udzielanych w zależności od wiatru przemian i wymogów chwili. Wielokrotnie przyglądałam się Gminie Wieliszew i obserwowałam, w jaki sposób niektóre ambitne jednostki próbują manipulować ludźmi. Bywało, że na zebraniach przygotowywano mieszkańców do wystąpień, spisywano im karteczki. Niektórym osobom obiecywano złote góry, innych instruowano, w jaki sposób mają mówić, by wywrzeć na słuchaczach większe wrażenie. Zwykle tak bywa, że gdzie dwóch się bije w Wieliszewie, to korzysta trzeci. A ten radny, co wymyślił całą bajkę, siedzi w kąciku, zawija sreberka i cieszy się z głupoty ludzkiej i całego zamieszania. A wychyli się dopiero, jako obrońca ludu w czasie wyborów…
Ludzie się zmieniają, stanowiska pozostają, a nas oceniają czytelnicy. Dobrze by było, żeby dziennikarze podpisywali się po artykułami prawdziwymi nazwiskami. Praktyka, żeby swoje nazwisko umieszczać tylko pod mądrymi i ładnymi artykułami, a fałszywe pod matactwami niepopartymi żadnymi dowodami, to wprowadzanie czytelnika w błąd. Ile bowiem warte są potem przeprosiny od Królewny Śnieżki, Drewnianego Pinokia czy Wojtusia Iskierki?
iw