„Harcerstwo to skauting plus niepodległość”, tak o polskim harcerstwie mówił jego założyciel Andrzej Małkowski. Właśnie dzięki niemu i jego małżonce Oldze na Ziemiach Polskich na początku lat XX zaczęli pojawiać się harcerze.

Andrzej Małkowski urodził się 31.10.1888 r. w Trębkach. W 1906 r. zdał maturę, by następnie udać się na uczelnie wyższą. Próbował swoich sił na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej, następnie przeniósł się na Uniwersytet Jana Kazimierza. Niestety żadnej z uczelni nie udało mu się ukończyć.
Jego przygoda z ruchem skautowym zaczęła się od podręcznika napisanego przez Roberta Baden-Powella „Skauting for Boys”. W trakcie tłumaczenia jego treści na język polski, sam stał się ogromnym entuzjastą przekazywanych w nim treści. Niedługo po przetłumaczeniu książki zlecono mu organizowanie młodzieży z gimnazjów w Oddziałach Ćwiczebnych, które zostały później przekształcone w Drużyny Harcerskie.
Olga Małkowska, urodzona tego samego roku co Andrzej Małkowski w Krzeszowicach, wyszła za niego 19 czerwca 1913 r. Już wtedy była zaangażowaną drużynową pierwszej, utworzonej przez siebie, drużyny harcerskiej. Wraz z wybuchem wojny Andrzej wstąpił do Legionów Polskich, jednak z powodu choroby musiał zrezygnować ze służby. W późniejszych latach poruszał się po całym świecie stale podejmując próby rozpowszechniania harcerstwa poza granicami Polski. Andrzej zginął w nocy z 15 na 16 stycznia 1919 r. w trakcie podróży z Marsylii, ponieważ statek, którym płynął natknął się na minę.
Przebywająca wówczas poza Polską Olga oraz jej syn w 1921 r. wrócili do Polski. Olga wciąż aktywnie angażowała się w życie polskiego harcerstwa. W czasie pobytu w Polsce otrzymała honorowy stopień harcmistrzyni Rzeczypospolitej. W roku 1939 wyjechała do Anglii, gdzie założyła Dom Dziecka Polskiego. Zmarła w Polsce 15 stycznia 1979 roku.
Mimo tego że Olga i Andrzej już dawno odeszli, wciąż są żywi w sercach polskich harcerzy i harcerek.