Już wkrótce komitety wyborcze będą rejestrować listy kandydatów w wyborach samorządowych. Zgodnie ze zmianą przepisów co najmniej 35 procent z nich muszą stanowić kandydaci jednej płci. Mówiąc jednak o parytetach nikt nie ma na myśli panów. Zawsze w kontekście tego hasła pojawia się temat kobiet w zarządzaniu. Również w samorządach.

Mniej kobiet?

W samorządach powiatu legionowskiego te proporcje wyglądają różnie. W gminach zasiada po 15 radnych, z czego: w Jabłonnie 9 , w Nieporęcie 3, w Wieliszewie 2 , a Serocku 6 kobiet. Natomiast miasto Legionowo ma w swojej Radzie 6 pań, tak samo jak ma to miejsce w radzie powiatu legionowskiego.

Dlaczego czasem kobiet jest tak mało? Zapewne nie ma na to jednoznacznej odpowiedzi. Przyczyny małej reprezentacji kobiet w życiu politycznym, tak samo jak społecznym czy zawodowym można szukać na przykład w kiepsko opracowanej polityce rodzinnej państwa. Przez wzgląd na opiekę nad małymi dziećmi najczęściej to kobiety rezygnują z pracy zawodowej i działalności społecznej. Jeśli tego chcą, to ich wybór godny najwyższego szacunku. Jeśli jednak wynika to z braku możliwości znalezienia miejsca w żłobku, czy pozyskania miejsca pracy z powodu posiadania małych dzieci, to jest to pole do popisu dla kreatorów polityki rodzinnej. Drugą sprawą jest czasem źle pojmowana rola kobiety w rodzinie – ograniczanie przez najbliższych jej możliwości kształcenia, ale również realizowania się w innych dziedzinach życia. Tak czy inaczej  przyczyną takiego stanu rzeczy na pewno nie jest brak parytetów.

Są bo chcą

Do tej pory w wyborach samorządowych startowały kobiety, które chciały mieć wpływ na lokalną politykę. Posiadając umiejętność połączenia życia rodzinnego ze społecznym, udowodniły, że kobiety potrafią robić wiele rzeczy naraz, że są elastyczne i potrafią się w tym znaleźć. Godzą ze sobą nieraz całkiem sprzeczne tematy i potrafią patrzeć z bardzo szerokiej perspektywy na wszelkie działania. Sama znam mamę, która będąc rodziną zastępczą dla dwójki dzieci uczestniczy w wielu przedsięwzięciach, działa w organizacjach pozarządowych i może być naprawdę świetnym przykładem że „chcieć to móc”. Wybierając takie kobiety na stanowisko radnych, mieszkańcy danej społeczności potwierdzają ich kompetencje i zaufanie wobec nich.

Wprowadzenie parytetów zmieni podejście do wyborów. Wymagania kwot proporcji doprowadzą do tego, że wystąpi problem ze znalezieniem odpowiedniej liczby chętnych kobiet. W konsekwencji stanie się tak, że na listach mogą znaleźć się osoby z przypadku, a niektóre panie przede wszystkim ze względu na płeć.

Ważne, co w głowie

Moim zdaniem, i tu zapewne narażę się środowiskom feministycznym, parytety to bzdura. Powiem nawet więcej – są dla kobiet poniżające. Nieważne co sobą reprezentuję, ważne że jestem kobietą i miejsce mi się należy. Nie tędy jednak droga. Płeć nie jest wyznacznikiem wartości. Polki są ambitne, kształcą się, coraz chętniej zdobywają doświadczenie w działalności zawodowej, społecznej czy politycznej. Dzięki temu zajmują coraz lepsze stanowiska, a nasz kraj ma jedną z najniższych dysproporcji wynagrodzeń kobiet i mężczyzn w Europie – wynosi około 6 procent. Kobiet, które odniosły sukces na scenie politycznej w czasach, kiedy nie było parytetów, jest wiele. Niezależnie od oceny ich pracy, trzeba przyznać, że zaszły wysoko i nie możemy twierdzić, że były dyskryminowane. Żeby nie budzić niepotrzebnych komentarzy na temat naszych rodzimych polityków, wspomnę na koniec Margaret Thatcher i Angelę Merkel. W ich karierze parytety nie miały żadnego znaczenia.

Rys. www.euractiv.pl